Asekuracja to jedna z kluczowych zasad gry obronnej, realizowana przez zawodnika (lub zawodników) znajdującego się blisko centrum gry, za plecami partnera aktywnie powstrzymującego rywala z piłką. Jej podstawowym celem jest zabezpieczenie przestrzeni oraz wsparcie działań kolegi z drużyny, który podejmuje bezpośrednią interwencję.

Dobrze zorganizowana asekuracja zwiększa bezpieczeństwo drużyny, ogranicza skutki ewentualnego błędu oraz daje przewagę liczebną w strefie zagrożenia.

Cele i korzyści z asekuracji

• Zabezpieczenie strefy po minięciu zawodnika powstrzymującego
  Gdy rywal minie obrońcę, asekurujący przejmuje jego zadania.

• Tworzenie przewagi liczebnej w strefie zagrożenia
  Dwu lub trzyosobowe ustawienie obrońców przy zawodniku z piłką ogranicza jego pole manewru.

• Mentalne wsparcie dla partnera
  Obrońca podejmujący pressing ma większą pewność, wiedząc, że jest „ubezpieczony”.

• Możliwość podwojenia przeciwnika z piłką
  Asekurujący może dynamicznie dołączyć i stworzyć pułapkę pressingową.

• Ukierunkowywanie przeciwnika w mniej groźne strefy
  Dobrze ustawiony zawodnik asekurujący blokuje grę do środka i zmusza do rozegrania na bok.

• Zamykanie linii podań i strzałów
  W momencie kiedy rywal szykuje się do akcji kończącej, asekuracja pozwala domknąć tor piłki i ograniczyć wybory.

Jak poprawnie realizować asekurację?

Pozycja asekurującego:

• 2–4 metry za kolegą aktywnie powstrzymującym rywala

• Bliżej własnej bramki

• Ustawienie otwarte, pozwalające widzieć i przeciwnika, i bramkę

Rola zawodnika asekurującego:

• Nie wychodzi do przeciwnika, jeśli partner radzi sobie w pojedynku

• Reaguje natychmiast, gdy przeciwnik przejdzie obrońcę lub szuka podania

• Pozostaje w gotowości, by wspomóc lub przejąć działanie

Komunikacja:

• Obaj zawodnicy (powstrzymujący i asekurujący) powinni utrzymywać kontakt głosowy

• Asekurujący często kieruje pressingiem kolegi, mówiąc: "Lewo!", "Z boku!", "Nie daj środka!"

Asekuracja to nie tylko fizyczna obecność.

Zawodnik asekurujący:

• czyta grę i reaguje wcześniej niż przeciwnik,

• potrafi ocenić moment wejścia do pojedynku,

• nigdy nie „śpi” za plecami kolegi – zawsze gotów przejąć rolę numer 1.